W tym żywym dziele sztuki pokój wydaje się żywy dzięki kolorom i teksturze; ściany są zimnym, jasnoniebieskim kolorem, który pięknie kontrastuje z intensywnym żółtym kolorem łóżka. Żółte łóżko, prawie antropomorficzne, oferuje przytulne objęcie, zapraszając widza do wejścia i wyobrażenia sobie spokoju, który oferuje. Drewniana podłoga, namalowana odważnymi pociągnięciami pędzla, niesie rytm ruchu, tworząc dynamiczne przeciwieństwo statyce pokoju. Każdy przedmiot, od prostych krzeseł po skromny stół, odzwierciedla emocjonalny stan Van Gogha—mieszankę komfortu i pragnienia towarzystwa.

Okna, otwarte na świat zewnętrzny, dodają poczucia przestrzeni i światła. Zielone okiennice oprawiają scenę, zapraszając spokojne piękno natury do przestrzeni domowej. Ułożenie przedmiotów, takich jak kapelusz powieszony na ścianie i artystycznie ułożone kwiaty, emanuje osobistą narracją—rzut oka na życie Van Gogha, ujawniając pragnienie połączenia w środku samotności. Cała scena budzi poczucie ciepła, ale niesie za sobą również nutę gorzkiej izolacji, uchwycając istotę życia w Arles i złożoną relację artysty z jego otoczeniem.