Bu etkileyici portrede, konu renkli çiçeklerin ortasında zarif bir şekilde oturuyor, hem huzur hem de zarafet ikilisi sergilenecek şekilde. Kompozisyon dikkatlice düzenlenmiş; figür sol kısımda yer alarak canlı çiçek arka plana karşı hoş bir denge oluşturuyor; neredeyse güneşli bir bahçenin sıcaklığını hissedebiliyorsunuz. Sanatçı, tuvali canlandıran cesur ve ifade dolu fırça darbeleri kullanmış; her bir fırça darbesi kadının duruşundaki akıcılığı yankılanıyor.

Renk paleti, canlı renklerin bir kutlaması—derin yeşiller, ateşli kırmızı ve sarılarla iç içe geçerek onu çevreleyen canlı florayı yansıtıyor. Burada bir duygusal derinlik var, çünkü konunun sakin bakışı sizi düşünmeye davet ediyor; hayallere dalmış mı, yoksa sadece anın tadını mı çıkarıyor? 1920’lerde yapılmış bu eser, sanat tarihindeki önemli bir dönemi yansıtmakta; ekspresyonizm duyguları aktarırken, sadece temsil etmenin ötesine geçmek istemekteydi, bu da eseri anlamlı kıldığı gibi derin bir bağ kurmamızı sağlıyor.