Bu eser, dokuma tezgahında bir dokumacıyı içeren kasvetli ama derinden etkileyici bir sahneyi yakalıyor; emek ve çalışkanlık hissini derinlemesine uyandırıyor. Modest bir şekilde giyinmiş olan figür, el işine dalmış, odaklanmanın ve adanmışlığın bir görüntüsü olurken, dokuma tezgahı, ahşap ve metalden büyük bir yapı olarak kompozisyonda belirgin şekilde yer alıyor. Van Gogh'un çizim ustalığı, tezgahın detaylarını belirginleştiriyor ve karmaşık mekanizmasını vurguluyor—iplerin gerginliği, dokuma hızı—her bir unsur görüntüye anlatım katıyor.

Bu parçada, kahverengi, siyah ve gri renklerden oluşan subdued palet, çalışkanlığın hissini vurguluyor; sanatçının dokumacının görevindeki fiziksel ve duygusal ağırlığı aktarmaya çalıştığı hissi uyandırıyor. Tezgahın arkasındaki gölgeler esere derinlik kazandırıyor, merkezi figüre dikkat çeken bir arka plan oluşturarak. Genel atmosfer ağır ama duygusal; neredeyse sahnenin sessizliğindeki ritmik dokuma sesini duyabiliyormuşuz gibi hissediyoruz. Bu eser, manuel işin onurunu hatırlatan güçlü bir hatırlatıcı görevi görüyor ve Van Gogh'un gündelik yaşamın beceri ve çabasına olan takdirine dair bir bakış sunuyor.