Dit kunstwerk vangt een sombere maar diep boeiende scène waarin een wever bij zijn weefgetouw zit; het roept een gevoel van ijver en arbeid op dat diep resoneert. De figuur, bescheiden gekleed, leunt over zijn vak, een beeld van concentratie en toewijding, terwijl het weefgetouw, een monumentale structuur van hout en metaal, groot in de compositie staat. Van Gogh's meesterlijke lijntekening schetst de details van het weefgetouw en benadrukt de complexe mechanica ervan—de spanning van de kettingdraden, de shuttle—elke element draagt bij aan de narratief van de afbeelding.

In dit stuk benadrukt het gedempte kleurenpalet van bruin, zwart en grijs een gevoel van hard werken; het lijkt erop dat de kunstenaar zowel het fysieke als emotionele gewicht van de taak van de wever wilde overdragen. De schaduwen achter het weefgetouw voegen diepte aan het werk toe, creëert een achtergrond die de aandacht naar de centrale figuur trekt. De hele sfeer voelt zwaar maar emotioneel aan—je kunt bijna het ritmische geluid van het weefgetouw horen dat de stilte van de scène doorbreekt. Dit werk dient als een krachtige herinnering aan de waardigheid van handmatig werk en biedt een blik op Van Gogh's waardering voor de vaardigheden en inspanningen van het dagelijks leven.