Bu etkileyici eserde, sanatçı, elbisesinin zümrüt tonlarına sarılmış bir kadının çarpıcı bir tasvirini sunar. Kalın fırça darbeleriyle oluşturulmuş olan belirgin geniş kenarlı şapka, yumuşak arka plan tonlarının önünde neredeyse heykelsi bir etki yaratır. Siluetinin gri-kahverengi arka plana karşı sadeliği, pencerenin keskin hatları tarafından çerçevelenmiş olup, gizem ve içe bakma duygularını uyandırır. Hayal edebileceğiniz gibi, kıyafetinin hafif fısıldayan sesleri ya da sahneden süzülen ince bir iç çekişle, dışarıdaki karmaşa üstünde düşünürken kaybolmuş gibi görünen bir kadının algısı uyanır.

Figürün etrafında oluşan renk zenginliği, huzurlu fakat gizemli bir aura yaratmaktadır; şapkanın derin yeşilleri, soluk arka plana derin bir şekilde yankılanırken, Van Gogh'un duyguyu rengiyle ifade etme becerisini göstermektedir. Işık ve gölge arasındaki etkileşim, silüetinin kıvrımlarıyla birlikte, izleyiciyi düşünme alanına çekerek arzuya ya da yalnızlık hissine kapılmasına neden olur. 19. yüzyılın sonlarına dair tarihi bağlam burada yankılanıyor; çünkü kadınlar genellikle toplumsal beklentilerin ağırlığını taşıyorlardı ve bu samimi sanat eseri aracılığıyla rahatsız edici bir biçimde tasvir ediliyorlardı.