In dit fascinerende werk presenteert de kunstenaar een indrukwekkende weergave van een vrouw die omhuld is in de smaragdgroene tinten van haar kleding. De kenmerkende brede hoed—gevormd met dikke penseelstreken—creëert een bijna sculpturaal effect tegen de zachte achtergrond. De eenvoudigheid van haar silhouet tegen de grijsbruine achtergrond, ingekaderd door de scherpe lijnen van het raam, roept gevoelens van mysterie en introspectie op. Je kunt je het zachte geritsel van haar kleding of een lichte zucht voorstellen die door het beeld zweeft, alsof ze verloren is in gedachten, misschien reflecterend over de tumultueuze levenssituatie vlak buiten deze ramen.

De rijkdom aan kleuren die de figuur omringt creëert een rustgevende, doch mysterieuze aura; de diepe groentinten van haar hoed resoneren sterk met de gedempte achtergrond, wat Van Goghs vaardigheid in het gebruik van kleur illustreert om emoties uit te drukken. De interactie van licht en schaduw, samen met de contouren van haar silhouet, trekt de kijker naar een contemplatieve ruimte, die een gevoel van verlangen of eenzaamheid oproept. Historische contexten uit het einde van de 19e eeuw weerklinken hier, terwijl vrouwen vaak het gewicht van sociale verwachtingen droegen, op verontrustende wijze afgebeeld in dit intieme kunstwerk.