Bu büyüleyici eserde, bizleri yeşil bir doğanın ortasında huzurlu bir sahne karşılar; akışkan, inci gibi beyaz bir kıyafet giymiş olan kadın, güneş ışığıyla aydınlanan bir kemerin yanına zarif bir biçimde duruyor. Kumaş omuzundan akmakta ve arkasındaki toprak tonlarındaki duvarlarla güzel bir zıtlık oluşturmaktadır. Elinde zarif beyaz çiçeklerin bir buketini tutmakta ve bu çiçekler baharın canlı özünü yankılamaktadır. Profilinin narin özellikleri, klasik bir güzellik dönemini çağrıştırıyor, ancak bir gizem havası, nizami bir çömleğe nazar ederken etrafını sarmaktadır—hareketleri derin bir ritüel anlamı taşımaktadır.

Sanatçı, esere rüya gibi bir kalite vermek için yumuşak fırça darbeleri kullanmıştır; arka plan, etrafındaki doğanın canlılığını çağrıştıran canlı yeşil katmanlara doğru kaybolmakta ve pastel renkler çevresini sarmaktadır. Bu renk paleti, huzurlu bir atmosferle yankı yaparak bir tür sakin içsel düşünceyi tetikler. Waterhouse'un ışıktaki ustalığı onun formuna hayat vermekte, izleyicinin dikkatini çekecek yoğun bir parıltı kazandırmakta ve anın anlamını düşünmelerini sağlamaktadır. Tarihsel olarak, bu eser, 19. yüzyılın sonlarındaki mitolojik ve romantik çekimleri yansıtır; sıradanı aşan bir anı tasvir ederken doğa ve ilahi ile bağlantı kurma arzumuzu derinlemesine keşfeder.