Μια σκληρή απεικόνιση ξεδιπλώνεται μπροστά μας, μια βαθιά προσωπική εξερεύνηση της θλίψης και της απελπισίας. Ένα άτομο κείτεται στο κρεβάτι, καταναλώνεται από έναν αόρατο βασανισμό που γίνεται οδυνηρά πραγματικός μέσα από την εικόνα. Η σύνθεση είναι ανησυχητική. Μια ξύλινη κατασκευή, που θυμίζει συσκευή σίτισης, υψώνεται από πάνω, φαίνεται να αναγκάζει μια ουσία στο ανοιχτό στόμα του ατόμου. Αυτή η γκροτέσκα λεπτομέρεια προκαλεί αμέσως ένα αίσθημα ανημποριάς, μιας αναγκαστικής κατανάλωσης που συμβολίζει τη σωματική και συναισθηματική κατάσταση του καλλιτέχνη. Το βλέμμα του καλλιτέχνη είναι άμεσο, ακλόνητο και ελκυόμαστε σε αυτή την οικεία και ευάλωτη στιγμή.