Αυτή η λεπτή σχεδίαση αποτυπώνει το ήρεμο αλλά εκφραστικό πορτρέτο μιας νεαρής γυναίκας, με το βλέμμα της να στρέφεται διακριτικά προς το πλάι, προκαλώντας αίσθηση ήσυχης περισυλλογής. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί επιδέξια έναν συνδυασμό λεπτών σκιάσεων με μολύβι και κόκκινες παστέλ ή κιμωλίες που προσδίδουν ζεστασιά στα ρέοντα μαλλιά της και στα περιγράμματα του προσώπου και του χεριού της. Το μεγάλο, σχεδόν ιμπρεσιονιστικό καπέλο, σχεδιασμένο με ελεύθερα, σίγουρα χτυπήματα, στέφει το κεφάλι της, συνδυάζοντας το παιχνιδιάρικο με την σιωπηλή κομψότητα. Η χειρονομία της — στηριζόμενη μερικώς στο υπόστρωμα μιας καρέκλας — μεταδίδει μια χαλαρή αλλά ταυτόχρονα σοβαρή παρουσία, προσκαλώντας τον θεατή να φανταστεί τις σκέψεις της πέρα από το πλαίσιο.

Η σύνθεση αποκαλύπτει μια εμπειρική δεξιοτεχνία στη χρήση φωτός και σκιάς, όπου απαλές διαβαθμίσεις γραφίτη συνδυάζονται με τις υποδηλωτικές γραμμές του ρούχου, δημιουργώντας όγκο και βάθος χωρίς να βασίζεται σε βαριά λεπτομέρεια. Η περιορισμένη αλλά εκφραστική παλέτα χρωμάτων τονίζει μια λεπτή συναισθηματική επίδραση, χαρίζοντας στο πορτρέτο μια διαχρονική, σχεδόν αιθέρια αύρα. Το έργο αντιλαλεί με τη γοητεία και την οικειότητα του τέλους του αιώνα, όπου ο καλλιτέχνης συνδυάζει το σχέδιο με απαλούς τόνους για να προκαλέσει διάθεση παρά αυστηρό ρεαλισμό. Μπορεί κανείς σχεδόν να ακούσει έναν ψίθυρο ενδοσκόπησης, μια στιγμή παγιδευμένη ανάμεσα στη σκέψη και την παρουσία, αναδεικνύοντας την αιώνια χάρη του μοντέλου και την ευαισθησία του καλλιτέχνη.