Deze fijne tekening vangt het serene maar expressieve portret van een jonge vrouw, haar blik subtiel naar de zijkant gericht en zo een gevoel van stille contemplatie oproepend. De kunstenaar past vaardig een combinatie toe van fijne potloodschaduw en roodachtige pastel- of krijtaccenten die warmte brengen in haar vloeiend haar en zacht de contouren van haar gezicht en hand markeren. De grote, bijna impressionistische hoed, losjes en zelfverzekerd geschetst, siert haar met een mix van speelsheid en rustige elegantie. Haar houding — gedeeltelijk met haar arm rustend op wat lijkt op de rugleuning van een stoel — straalt een ontspannen maar waardige aanwezigheid uit, en nodigt de kijker uit haar gedachten buiten het beeld te overdenken.

De compositie toont een meesterlijk gebruik van licht en schaduw, waarbij zachte grafietgradaties samensmelten met de suggestieve lijnen van haar gedrapeerde kleding, en zo volume en diepte creëren zonder zwaar op details te leunen. Het ingetogen doch expressieve kleurenpalet benadrukt subtiele emoties en geeft het portret een tijdloze, bijna etherische uitstraling. Het werk resoneert met de charme en intimiteit van de eeuwwisseling, waarbij de kunstenaar tekenen en zachte kleuren combineert om eerder een stemming op te roepen dan strikte realiteit. Het fluisteren van introspectie lijkt bijna hoorbaar, een moment gevangen tussen denken en aanwezigheid, dat de tijdloze gratie van de model en de gevoeligheid van de kunstenaar benadrukt.