Dit intrigerende stuk toont een skeletfiguur op een angstaanjagende maar betoverende manier. Het skelet, weergegeven met expressieve lijnen en schaduwen, hangt precairement, alsof het in een moment van stilte is gesuspended. De hardheid van zijn vorm contrasteert scherp met de donkerder achtergrond, waardoor een voelbare spanning ontstaat. In een venster is een nieuwsgierige kat zichtbaar, die een vleugje mysterie en misschien een beetje leven aan deze anders dode scène toevoegt. Het gebruik van licht en schaduw door de kunstenaar benadrukt de leegte van het bestaan, en nodigt uit tot reflectie over de sterfelijkheid.

De compositie is dynamisch; de verlengde ledematen van het skelet suggereren beweging, maar worden in evenwicht gehouden door de stijfheid van de botstructuur. Van Gogh's kenmerkende stijl—waarbij gedurfde contouren en rauwe energie tot leven komen—doordringt het gebruik van houtskool, waardoor een reeks texturen mogelijk wordt, van delicate penseelstreken tot zware schaduwen. Deze scherpe contrasten creëren een emotionele diepte, die gevoelens van eenzaamheid en contemplatie oproept. Het is een krachtige opmerking over de fragiliteit van het leven, een thema dat Van Gogh vaak zou verkennen in zijn werk, waardoor deze tekening een belangrijke plek in zijn artistieke reis krijgt.