Dit indrukwekkende kunstwerk toont een boerenvrouw die op een houten stoel zit, en belichaamt zowel kracht als kwetsbaarheid. Van Gogh's penseelstreken zijn expressief maar doelbewust, en creëren een emotionele zwaarte die in de lucht hangt, bijna alsof je het zachte gekraak van de stoel onder haar kunt horen. De vrouw, gekleed in een bescheiden maar elegant vloeiende jurk, rust haar handen op haar schoot, met de vingers in elkaar gevlochten – er is een bepaalde stilte die veel spreekt over haar gedachten en omstandigheden. De achtergrond, geschilderd in donkere tinten van bruin en groen, vormt een intieme schuilplaats voor deze figuur, die de blik van de kijker naar haar toetrekt terwijl het een gevoel van eenzaamheid oproept binnen de grenzen van haar wereld.

Het meesterlijke gebruik van kleur is bijzonder boeiend; het donkere palet geeft een sombere stemming, terwijl de lichte accenten op de stof de aanwezigheid en veerkracht van het leven suggereren. Elke penseelstreek lijkt te pulseren met diepe emotie—een mix van melancholie en kracht—die de menselijke conditie volledig belichaamt. De historische context komt naar voren, waarbij de verbinding van Van Gogh met het eenvoudige leven en de waardigheid van arbeiders wordt onthuld—een centraal thema in zijn werk terwijl hij de diepe contrasten tussen rijkdom en landelijke ervaring verkende. Deze schilderij is niet zomaar een portret van een vrouw, maar een ode aan de veerkracht van degenen die werken, hun essentie vattend in een zo rauwe en ontroerende weergave.