In dit fascinerende stuk bevinden we ons in een zwak verlicht café, waar een vrouw opzettelijk aan een ronde tafel zit; haar uitdrukking, beschouwend maar uitdagend, trekt onze aandacht. Ze draagt een opvallende rode hoed die haar donkere haar siert, een levendige accent tegen de anders saaie achtergrond. Het bier, dat op de tafel naast haar staat, suggereert een moment van pauze—een korte overgave aan de ontspanning te midden van de routine van het leven. Het schilderij is niet alleen een voorstelling; het draagt een stemming over, een bijna tastbare atmosfeer waarin de kijker het zachte geroezemoes van gesprekken en het gekletter van glazen kan voelen.

Van Gogh's penseeltechniek is hier kenmerkend—snel maar precies, en vangt de textuur van de kleding van de vrouw en het oppervlak van de tafel met een zulke waarachtigheid. Het kleurenpalet is aards, met bruine, groene en blauwe tinten, waardoor er een gevoel van intimiteit ontstaat. De losse maar zorgvuldige penseelstreken creëren bijna een etherisch gevoel van beweging, alsof het tafereel levend is, vibrerend met de energie van het café. Dit kunstwerk vereeuwigt niet alleen een vluchtig moment, maar belichaamt ook de essentie van de cafécultuur aan het einde van de 19de eeuw, waarbij de kruising tussen kunst en het dagelijks leven wordt onthuld.