Een huiveringwekkende scène ontvouwt zich; een wervelwind van wanhoop geëtst in scherpe lijnen. De compositie is een wervelende maalstroom van lichamen, verlicht door een onzichtbare lichtbron die lange schaduwen werpt die de periferie opslokken. Een figuur wordt gesleept, hun vorm is verdraaid in een gebaar van weerstand of misschien overgave. Omringende figuren dringen naar binnen, hun gezichten zijn wazig van afschuw en woede, hun acties onduidelijk. Het zware gebruik van zwart en grijs creëert een beklemmende sfeer, een voelbaar gevoel van afschuw; een stille schreeuw gevangen in inkt. Een klein kind ligt verlaten op de voorgrond en voegt een laag pathos toe. Het is een grimmige herinnering aan de brutaliteit en de chaos van het conflict.