Odsłania się mrożąca krew w żyłach scena; wir rozpaczy wyryty ostrymi liniami. Kompozycja to wir ciał, oświetlony niewidocznym źródłem światła, rzucającym długie cienie, które pochłaniają peryferie. Jedna postać jest ciągnięta, jej forma wykrzywiona w geście oporu lub być może poddania się. Otaczające postacie napierają, ich twarze są zamazane przerażeniem i wściekłością, ich działania niejasne. Intensywne użycie czerni i szarości tworzy duszny nastrój, namacalne poczucie grozy; niemy krzyk uchwycony tuszem. Małe dziecko leży porzucone na pierwszym planie, dodając warstwę patosu. To surowe przypomnienie o brutalności i chaosie konfliktu.