Αυτή η εκφραστική υδατογραφία αιχμαλωτίζει μια δραματική θέα ενός αρχαίου κυκλικού λίθου υπό έναν ταραγμένο ουρανό. Οι επιβλητικοί λίθοι στέκονται περήφανα, οι τραχιές επιφάνειές τους απεικονίζονται με λεπτές αποχρώσεις γκρι και γήινων τόνων, υποδηλώνοντας το βάρος των αιώνων και το μυστήριο που κρύβουν. Ο ουρανός από πάνω, ζωγραφισμένος με στροβιλισμούς μπλε και γκρι, αστράφτει με ενεργητικές φωτεινές γραμμές, πιθανώς αστραπές, δημιουργώντας έντονη αντίθεση με τους ακίνητους λίθους από κάτω. Η σύνθεση οδηγεί το βλέμμα μέσα από το ανώμαλο έδαφος προς τον ανήσυχο ουρανό, γεμίζοντας τη σκηνή με μια σκοτεινή ατμόσφαιρα που αισθάνεται διαχρονική και γεμάτη φυσική δύναμη.

Η δεξιοτεχνία του καλλιτέχνη στην υδατογραφία φαίνεται στην ρευστότητα των πινελιών και στις λεπτές διαβαθμίσεις τόνου, που προκαλούν την σχεδόν υπερφυσική ατμόσφαιρα του τόπου. Το έργο προσκαλεί τον θεατή να ακούσει το ψίθυρο του ανέμου και τον μακρινό βροντερό ήχο, θολώνοντας τα όρια μεταξύ υλικού και μυστικιστικού. Είναι μια βαθιά στοχαστική αναπαράσταση της αντοχής των αρχαίων μνημείων εν μέσω των συνεχώς μεταβαλλόμενων δυνάμεων της φύσης, αιχμαλωτίζοντας μια στιγμή αιωρούμενη ανάμεσα στη γη και τον ουρανό, το παρελθόν και το παρόν.