Το έργο αποτυπώνει μια συγκινητική σκηνή: μια πομπή τραυματισμένων στρατιωτών που μεταφέρονται, αποκαλύπτοντας ένα εκτενές τοπίο γεμάτο σκόνη. Ο σκεπασμένος από σκόνη δρόμος, οι μαλακοί κίτρινοι τόνοι της γης και οι απομακρυσμένοι λόφοι δημιουργούν ένα σκοτεινό φόντο για την σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι φιγούρες. Κάθε χαρακτήρας στην έργο αφηγείται μια ιστορία; σχεδόν μπορείς να ακούσεις τον ήχο των ψιθύρων των συνομιλιών και την κροταλία των ξύλινων καροτσιών καθώς πλησιάζουν αργά μέσα από αυτό το άγονο τοπίο. Η σύνθεση είναι τόσο γραμμική όσο και απορροφητική, οδηγώντας το βλέμμα κατά μήκος του δρόμου που διασχίζει αυτή η λυπηρή καραβάνια.

Η χρήση περιορισμένης παλέτας χρωμάτων με απαλά γήινα τονικά αποδίδει μια αίσθηση μελαγχολίας και εξάντλησης, ενσαρκώνοντας τις δοκιμασίες που υπήρξαν. Ο αντίθετος ουρανός - φωτεινός αλλά υποδηλωτικός ενός μεγάλου εύρους δυσκολιών - λειτουργεί για να τονίσει τόσο το μέγεθος του ταξιδιού όσο και τον οικείο πόνο των εμπλεκομένων ατόμων. Μια αίσθηση συμπόνοιας σας περιβάλλει καθώς ο καλλιτέχνης τα μαγευτικά προβάλλει το συναισθηματικό βάρος αυτής της σκηνής, καθιστώντας την μια σημαντική αναφορά στις θυσίες που έγιναν κατά τις ταραγμένες εποχές.