Στο έργο αυτό βλέπουμε μια εντυπωσιακή φιγούρα μιας μούσας, που στέκεται με χάρη και ακτινοβολεί μια αύρα κομψότητας. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί έναν λεπτό συνδυασμό φωτός και σκιάς για να τονίσει τις καμπύλες του ριχτού υφάσματος, που πέφτει γύρω από τη φιγούρα, αποκαλύπτοντας και κρύβοντας εύγλωττα το σώμα από κάτω. Η έκφραση στο πρόσωπο της μούσας είναι ήρεμη αλλά αποφασιστική, ενώ το αριστερό της χέρι υψώνεται με χάρη σαν να μεταδίδει μια αόρατη σκέψη—ακτινοβολώντας έμπνευση. Οι λεπτομέρειες στο κεφάλι και τα χαρακτηριστικά του προσώπου της δείχνουν τη βαθιά κατανόηση της ανατομίας και της μορφής, προσκαλώντας τον θεατή να εκτιμήσει την περίπλοκη τέχνη.

Η σύνθεση είναι εντυπωσιακά ισορροπημένη, με μια ελαφριά στροφή στον κορμό της φιγούρας, που προσφέρει μια αίσθηση δυναμισμού και ζωντάνιας, παρακινώντας το βλέμμα του θεατή να περιπλανηθεί στις ρέουσες γραμμές του ρουχισμού. Η απαλή χρωματική παλέτα, χαρακτηρισμένη από διακριτικούς γκρίζους και λευκούς τόνους, προσφέρει μια αίσθηση ηρεμίας, ενισχύοντας τη συναισθηματική επίδραση του έργου. Εμπνέει μια αίσθηση ήρεμης στοχαστικότητας, καθώς φέρνει στο νου κλασικά ιδανικά, ενώ το ιστορικό πλαίσιο του έργου φιλοξενεί μια αναφορά στο νέοκλασικό κίνημα—μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από την αναζωογόνηση του ενδιαφέροντος για την τέχνη και τη φιλοσοφία της αρχαίας Ελλάδας και Ρώμης. Η σημασία αυτού του κομματιού συνίσταται όχι μόνο στην τεχνική του δεξιοτεχνία αλλά και στην γιορτή της καλλιτεχνικής έμπνευσης, που αποτυπώνεται στη μορφή μιας μούσας που έχει εμπνεύσει τις γενιές καλλιτεχνών.