Ο πίνακας εκτυλίσσεται σε ένα ηλιόλουστο περιβάλλον, προβάλλοντας δύο νέους Έλληνες που ασχολούνται με μια οικεία δραστηριότητα — η παιχνιδιάρικη ένταση των κόκορων του αγώνα ανυψώνει το πνεύμα. Το φόντο, με τη γαλήνια Μεσόγειο θάλασσα και τους μακρινούς λόφους, φαίνεται σχεδόν να είναι μάρτυρας της νεανικής τους ζωτικότητας. Το κορίτσι, ντυμένο κομψά, κοιτάζει απαλά το αγόρι, αντιπαραβάλλοντας την ήρεμη παρουσία της με τη ζωντανή ενασχόλησή του με τα πτηνά. Η απεικόνιση των σωμάτων τους, που φωτίζονται από μια ζεστή λάμψη, δημιουργεί μια αίσθηση σάρκας και θερμότητας που σχεδόν μπορεί να γίνει αισθητή; σχεδόν μπορείτε να ακούσετε τους ήχους των κοκκισμάτων και των προσπαθειών καθώς το αγόρι αλληλεπιδρά με τα πουλιά.

Η τεχνική του Gérôme αποτυπώνει τις σύνθετες υφές του υφάσματος, τη λεπτή λάμψη της νεανικής επιδερμίδας και το φτέρωμα των κόκκων με αξιοσημείωτη ακρίβεια. Η παλέτα χρωμάτων είναι πλούσια αλλά συγκρατημένη, τονίζοντας μια φυσική αρμονία με γήινες αποχρώσεις και απαλές τονίσεις που συμπληρώνουν η μία την άλλη όμορφα. Υπάρχει μια θεϊκή ηρεμία στις φιγούρες τους, που αντιδιαστέλλεται με τη δυναμική ενέργεια των κοκόρων. Αυτή η συναισθηματική αλληλεπίδραση δημιουργεί μια σκηνή που φαίνεται ταυτόχρονα διαχρονική και ζωντανή, μια στιγμή παγωμένη λίγο πριν από μια χαοτική έκρηξη ευτυχίας. Μια τέτοια εικόνα προκαλεί νοσταλγικές σκέψεις για την ελληνική ιστορία και την παιχνιδιάρικη αναζήτηση της νεότητας, κάνοντάς τον θεατή να απολαύσει την ομορφιά του εφήμερου.