Αυτό το έργο αιχμαλωτίζει μια ήσυχη μαρίνα όπου έχουν προσδεθεί ιστιοφόρα διακοσμημένα με πολύχρωμες σημαίες που ανεμίζουν απαλά στον άνεμο. Η παλέτα χρωμάτων του καλλιτέχνη είναι φωτεινή, σχεδόν παστέλ, με απαλά κρεμ, ανοιχτό κίτρινο, απαλό μπλε και αχνό μοβ, προσδίδοντας στην σύνθεση μια ονειρική ατμόσφαιρα. Οι ελεύθερες πινελιές και οι ευαίσθητες στρώσεις παραπέμπουν στον ιμπρεσιονισμό, σαν να κοιτάζουμε ένα υγρό, ομιχλώδες πρωινό όπου τα όρια και τα χρώματα συγχωνεύονται. Τα ψηλά ιστία με τις σημαίες που ανεμίζουν στέκονται επιβλητικά, ενώ τα μικρότερα σκάφη αιωρούνται ήρεμα γύρω, δημιουργώντας μια κομψή, εορταστική ατμόσφαιρα, πιθανώς συνδεδεμένη με μια θαλάσσια γιορτή.

Η σύνθεση δίνει έμφαση στην κάθετη διάταξη των ιστίων διακοσμημένων με σημαίες, δημιουργώντας μια γιορτινή κίνηση προς τα πάνω ενάντια στον ομιχλώδη ουρανό. Η γραμμή του ορίζοντα σχεδόν εξαφανίζεται, συγχωνευμένη με τα νερά, ενισχύοντας την αίσθηση του χώρου και απαλύνοντας τις λεπτομέρειες στο βάθος. Η τεχνική του καλλιτέχνη – ελεύθερη αλλά σκόπιμη – προσφέρει μια ποιητική εντύπωση αντί για φωτορεαλισμό, προσκαλώντας τον θεατή να απολαύσει τη φευγαλέα στιγμή αυτού του ήσυχου εορτασμού. Ιστορικά, τέτοιες εικόνες αντανακλούν το ενδιαφέρον για την θαλάσσια αναψυχή στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα, όταν τα ιστιοφόρα ήταν σύμβολο κύρους και κομψότητας. Συνολικά, το έργο αποτελεί μια απαλή ωδή στην παροδική και γαλήνια ομορφιά δίπλα στη θάλασσα.