Αυτό το έργο απεικονίζει μια ήρεμη στιγμή ανάμεσα σε δύο νεαρά κορίτσια που κάθονται ξυπόλυτα σε έναν βράχο δίπλα στο νερό, τα πόδια τους χαϊδεύουν απαλά την επιφάνεια και προκαλούν κύματα που απλώνονται αργά. Το στυλ του έργου συνδυάζει παραδοσιακές κινεζικές τεχνικές με πινέλο και έναν σύγχρονο, σχεδόν παιχνιδιάρικο μινιμαλισμό στην απεικόνιση των μορφών. Στο φόντο διακρίνονται απαλές μπλε και μπεζ οροσειρές, που συγκρούονται αλλά και αρμονίζουν με τα κομψά, επιμηκυμένα φύλλα μιας ιτιάς που κρέμονται, δίνοντας μια αίσθηση φυσικού ρυθμού και ροής. Κοντά, ένας κλαδί με κόκκινα άνθη προσθέτει μια ζωντανή πινελιά χρώματος στην αλλιώς ήπια παλέτα. Η κατακόρυφη καλλιγραφία στα αριστερά συμπληρώνει τη σύνθεση, προσδίδοντας ποιητικό βάθος και ισορροπία, ενώ οι σφραγίδες του καλλιτέχνη προσφέρουν αυθεντικότητα και παράδοση.

Η σύνθεση ισορροπεί μαεστρικά το κενό με την παρουσία, επιτρέποντας στον ήρεμο χώρο επάνω να αναδείξει την οικειότητα στο κάτω μέρος. Η περιορισμένη αλλά προσεκτικά επιλεγμένη χρωματική παλέτα — κυρίως απαλό μπλε, πράσινο, γήινους τόνους και πινελιές ματζέντα και κόκκινου — προκαλεί μια αίσθηση φρεσκάδας και νοσταλγίας, θυμίζοντας τη γλυκιά ζεστασιά της άνοιξης. Οι πινελιές μεταβάλλονται από ρευστές, χαριτωμένες γραμμές στα φύλλα σε πιο σαφείς, σχεδόν καρικατουρίστικες περιγράμματα των κοριτσιών, δημιουργώντας συναισθηματική προσιτότητα και ζεστασιά. Προσκαλεί τον θεατή να αναπολήσει απλές στιγμές συντροφικότητας και φύσης, γεφυρώνοντας την πολιτιστική κληρονομιά με την παγκόσμια ανθρώπινη εμπειρία.