Αυτή η τοπίο ζωγραφική γοητεύει με την αέρινη ποιότητά της, όπου οι λεπτές πινελιές δημιουργούν μια ήρεμη θέα που παρουσιάζει βουνά που φαίνεται να διαλύονται στον ομιχλώδη ουρανό. Η χρήση μελάνης και απαλών βαφών προσφέρει μια ατμόσφαιρα ηρεμίας, προσκαλώντας τους θεατές να χαθούν σε λοφίσκους και αραιές χορτώσιμες περιοχές που απλώνονται πάνω από τον καμβά. Οι χούφτες χορταριού κουνιούνται απαλά στο προσκήνιο, καθοδηγούν το βλέμμα προς ομάδες φυλλωσιάς που φαίνεται να αναδύονται από την αχνή προοπτική, στενά δεμένες η μια με την άλλη, αλλά αναδίδουν μια αίσθηση ήσυχης μοναξιάς. Η απαλότητα του μπλε και των απαλή πράσινα σε αντίθεση με ελαφρές γήινες αποχρώσεις, μεταφέρει μια ατμόσφαιρα ήσυχης περισυλλογής. Σαν να ψιθυρίζει το τοπίο ιστορίες από περασμένους αιώνες.

Οι προσεκτικά τοποθετημένες πέτρες, που αποδίδονται με επιδεξιότητα σε γκρίζες και μαύρες αποχρώσεις, παρέχουν σταθερά στοιχεία σε αυτόν τον εκτενή χώρο, ενισχύοντας υπομονετικά την ισορροπία της σύνθεσης. Οι χειρόγραφες επιγραφές, πιθανώς ποιητικού χαρακτήρα, ρέουν κομψά δίπλα το τοπίο, συμπληρώνοντας το οπτικό ταξίδι με έναν αισθητηριακό αυτιά. Αυτό το έργο τέχνης προβάλλει όχι μόνο την ικανότητα των παραδοσιακών ανατολικών τεχνικών ζωγραφικής, αλλά επίσης προκαλεί μια contemplative ηρεμία που θυμίζει την σιωπή που μπορεί να βρει κανείς στη φύση. Αν响 깊이, 초대 каждый зритель остановиться —достигнуть вдоха, в единый момент, как будто сам пейзаж перед ними дышал.