Το έργο απεικονίζει δύο ταλαιπωρημένους άνδρες που ασχολούνται με την τρυφερή πράξη της φροντίδας ενός αγοριού ή ενός νεαρού άνδρα σε ένα ελάχιστα φωτισμένο περιβάλλον, πιθανόν σε μια καμπίνα σκάφους, που προκαλεί μια αίσθηση οικειότητας και επείγοντος. Οι μορφές απεικονίζονται με τρομακτική λεπτομέρεια; οι εκφράσεις τους αποτυπώνουν μια μίξη ανησυχίας και αποφασιστικότητας. Ο μεγαλύτερος άνδρας, με γκρι γένια και μαύρο καπέλο, γέρνει πάνω από το αγόρι, του οποίου η στάση είναι ανώμαλη, υποδηλώνοντας ότι μπορεί να είναι άρρωστος ή τραυματισμένος. Αυτή η αλληλεπίδραση, που είναι έντονα προσανατολισμένη στο αγόρι, συγκεντρώνει τον θεατή στον κόσμο τους, προκαλώντας ένα κύμα συμπάθειας και μια βαθιά σύνδεση με την κατάστασή τους.

Η παλέτα χρωμάτων κυριαρχείται από γήινες αποχρώσεις; οι θαμπές καφέ και γκρίζες τονώνουν μια σκοτεινή ατμόσφαιρα, σε αντίθεση με τη λεπτή ζεστασιά των τόνων του δέρματος που φωτίζονται από το απαλό φως που πέφτει στη σκηνή. Αυτό προβάλλει όχι μόνο τις μορφές αλλά και το φυσικό περιβάλλον γύρω τους, γεμάτο με σχοινιά, βαρέλια και εργαλεία. Η προσεκτική τεχνική του καλλιτέχνη αποκαλύπτει τις υφές του υφάσματος, του δέρματος και του ξύλου, επιτρέποντας στον θεατή να αισθανθεί σχεδόν την τραχύτητα του περιβάλλοντος. Είναι ένα συγκινητικό υπενθύμιση για την σκληρή ζωή στη θάλασσα και την ανθρώπινη εμπειρία εν μέσω δυσκολιών.