Σε αυτή την ευαίσθητη αλλά εντυπωσιακή προσωπογραφία, μια γυναίκα ξαπλώνει κομψά σε μια πολυθρόνα τύπου σέζλονγκ, η στάση της αποπνέει χαλάρωση και ενδοσκόπηση ταυτόχρονα. Η τεχνική του καλλιτέχνη, πιθανόν χρωματιστά μολύβια ή παστέλ σε χαρτί, συνδυάζει απαλά γυρίσματα με λεπτές σκιές, προσδίδοντας ζωντάνια στο πρόσωπο. Οι ζωηρές κόκκινες αποχρώσεις των μαλλιών της αντιπαραβάλλονται με τους γήινους τόνους της ενδυμασίας της, που κοσμείται από πράσινα πινελιές, προσθέτοντας φρεσκάδα και ζωντάνια.

Η σύνθεση κατευθύνει το βλέμμα κατά μήκος της καμπύλης της πολυθρόνας και του βραχίονα της γυναίκας, ενσωματώνοντας αρμονικά μορφή και χώρο. Το απλό φόντο εστιάζει την προσοχή στην στοχαστική έκφραση και την αντιπαράθεση υφών ανάμεσα στα ρούχα και το έπιπλο. Το έργο προκαλεί μια ήσυχη συναισθηματική αντίλαλη — μια στιγμή σταματημένης ιδιωτικής σκέψης. Το ιστορικό πλαίσιο θυμίζει τα τέλη του 19ου αιώνα με επιρροές ιμπρεσιονισμού που αποτυπώνουν φευγαλέα συναισθήματα και οικείες σκηνές.