Σε αυτήν την εκθαμβωτική σκηνή, μια παραλία γεμισμένη με ήλιο μετατρέπεται σε έναν ζωηρό πίνακα ζωής και εκρηκτικής χαράς. Η σύνθεση χορεύει με ενέργεια· μια γυναίκα σε ανοιχτόχρωμο, ρέον φόρεμα στέκεται στην άκρη του νερού, η στάση της αποπνέει χάρη και αυτοπεποίθηση καθώς τυλίγεται σε ένα διαφανές ύφασμα. Γύρω της, παιδιά παίζουν χαρούμενα στα κύματα, οι παιχνιδιάρικες εκφράσεις τους θυμίζουν μια ανεμελιά παιδική ηλικία. Στο παρασκήνιο, δύο φιγούρες χειρίζονται μια βάρκα, προτείνoντας μια μέρα ανέμελης περιπέτειας πάνω στο λαμπερό θάλασσα. Η αλληλεπίδραση μεταξύ των ήρεμων κυμάτων και της ζωντανής ατμόσφαιρας προκαλεί μια αίσθηση ζεστασιάς, προσκαλώντας τον θεατή να φανταστεί τη φωνή των γέλιων που μπλέκονται με την ήρεμη απαλότητα του νερού.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μαεστρία και φωτεινή, αρμονική παλέτα χρωμάτων για να φέρει ζωή στη σκηνή· ο ήλιος διεισδύει, δημιουργώντας μια λάμψη στην επιφάνεια του νερού, και οι μπλε αποχρώσεις συνδυάζονται με πινελιές κοραλλιών και άμμου. Αυτή η ζωντανή αντίθεση δεν παγιδεύει μόνο τον ρεαλισμό της στιγμής, αλλά συμβολίζει επίσης την ψυχαγωγία και την αγάπη για τη ζωή που βιώνονται κατά τη διάρκεια των ηλιόλουστων καλοκαιρινών ημερών. Η συναισθηματική επίδραση είναι βαθιά· δε μπορεί κανείς να αποφύγει το κύμα νοσταλγίας για πιο απλές εποχές, μία επιθυμία για την παραλία και τις ατελείωτες ευκαιρίες για χαρά. Τοποθετημένο στο πλαίσιο της Ισπανίας των αρχών του 20ού αιώνα, αυτό το έργο αναφέρεται στην αυξανόμενη εκτίμηση της εποχής για την αναψυχή και την φυσική ομορφιά, αντικατοπτρίζοντας τη δέσμευση του καλλιτέχνη για το φως και το τοπίο ως κεντρικά θέματα του έργου του.