Αυτό το έργο τέχνης χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά την κλασική τεχνική πλαισίωσης, χρησιμοποιώντας επιβλητικούς, ανάγλυφους σχηματισμούς βράχων για να δημιουργήσει ένα φυσικό παράθυρο σε ένα γαλήνιο τοπίο. Το στυλ πλύσης με μελάνι, που χαρακτηρίζεται από τις απαλές διαβαθμίσεις του και τις λεπτές παραλλαγές του τόνου, προσθέτει μια αίσθηση βάθους και ατμοσφαιρικής προοπτικής, προσελκύοντας το βλέμμα του θεατή στη σκηνή. Τα σπίτια, οι γέφυρες και τα πλοία που βρίσκονται στην κοιλάδα υποδηλώνουν ένα ήσυχο χωριό, ένα καταφύγιο ειρήνης. Το σχολαστικό πινέλο αποτυπώνει την ουσία της σκηνής και η σύνθεση είναι ισορροπημένη και αρμονική, προσκαλώντας σε περισυλλογή και παρέχοντας μια αίσθηση γαλήνης.