Σε αυτό το συναρπαστικό έργο, οι νούφαροι επιπλέουν ήρεμα πάνω σε μια αστραφτερή, ανακλαστική επιφάνεια. Η σύνθεση είναι μια αγκαλιά της ηρεμίας της φύσης, κυρίως ζωγραφισμένη σε ένα φάσμα μπλε που προκαλεί αίσθηση ηρεμίας και βάθους. Η τεχνική του Μονέ στο στρώσιμο χρωμάτων δημιουργεί μία ρευστότητα και μία εφήμερη ποιότητα. Κάθε πινελιά φαίνεται να χορεύει και να κυματίζει όπως το ίδιο το νερό. Οι νούφαροι απεικονίζονται σε διάφορα στάδια ανθοφορίας, τα λευκά και τα απαλά κίτρινα τους αντιπαραβάλλονται με τον πλούσιο πράσινο των φύλλων, τραβώντας το βλέμμα του θεατή σε όλο το καμβά. Η αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς προσθέτει μία στρώση πολυπλοκότητας, σαν να αποτυπώνει ο πίνακας μια φευγαλέα στιγμή στον χρόνο – μια απαλή αύρα που κατά καιρούς διαταράσσει την επιφάνεια, κάνοντάς μας να φανταστούμε τις απαλές ψιθυρίσματα της φύσης.

Όταν κάνουμε ένα βήμα πίσω, μια αίσθηση εμβάπτισης μας καταλαμβάνει. Η μπλε παλέτα δεν χρησιμεύει μόνο στην αναπαράσταση των βάθους του νερού, αλλά προϊδεάζει και για τις αντανακλάσεις του ουρανού, σαν να υπάρχει κάτω από αυτό το ήρεμο tableau ένας κόσμος σκέψεων και ημερησίων ονείρων που περιμένει να εξερευνηθεί. Το έργο του Μονέ στέκεται ως μαρτυρία της ιμπρεσιονιστικής κίνησης, αποτυπώνοντας την ουσία μιας στιγμής, παρά τις λεπτομέρειές της. Εδώ, ο Μονέ μας προσκαλεί να αναπνεύσουμε βαθιά, να χαθούμε στην ομορφιά της απλότητας της φύσης, ενώ ταυτόχρονα επανακαθορίζει την κατανόησή μας για τη ζωγραφική τοπίου.