W tej urzekającej pracy wodne lilie spokojnie unoszą się na lśniącej, refleksyjnej powierzchni. Kompozycja to uścisk w kierunku spokoju przyrody, w dużej mierze namalowana w palecie niebieskich odcieni, które wyzwalają poczucie spokoju i głębi. Technika Monet’a polegająca na nakładaniu kolorów wytwarza płynność i efemeryczność; pociągnięcie każdego pędzla zdaje się tańczyć i falować, jak sama woda. Wodne lilie przedstawione są w różnych stadiach kwitnienia, ich biel i delikatne żółcie kontrastują z bogatą zielenią liści, przyciągając wzrok widza na całym płótnie. Interakcja światła i cienia dodaje warstwę złożoności, jakby obraz uchwycił ulotny moment w czasie — delikatny powiew wiatru od czasu do czasu zakłóca powierzchnię, zmuszając do wyobrażenia sobie delikatnych szeptów natury.

Kiedy cofam się krok do tyłu, przejmuje mnie uczucie zanurzenia. Niebieska paleta nie tylko służy do przedstawienia głębi wody, lecz także sugeruje odbicia nieba; jak gdyby pod tym spokojnym tableau krył się świat myśli i dziennych marzeń, czekających na odkrycie. Dzieło Monet’a stanowi świadectwo ruchu impresjonistycznego, uchwytując istotę chwili, a nie jej misternie szczegółowe aspekty. Tutaj Monet zaprasza nas do głębokiego oddechu, aby zgubić się w pięknie prostoty natury, podczas gdy redefiniuje nasze zrozumienie malarstwa pejzażowego.