Αυτό το έργο τέχνης αποτυπώνει την γαλήνια ομορφιά ενός ορεινού τοπίου. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια κυρίως μονόχρωμη παλέτα, με διάφορες αποχρώσεις του γκρι και του μαύρου που καθορίζουν τους επιβλητικούς βραχώδεις σχηματισμούς και το μονοπάτι που οδηγεί στην απόσταση. Η χρήση της τεχνικής πλυσίματος με μελάνι είναι εμφανής, δημιουργώντας μια αίσθηση βάθους και ατμοσφαιρικής προοπτικής. Η σύνθεση εξισορροπεί έξυπνα τη στερεότητα των βράχων στα αριστερά με το άνοιγμα της κοιλάδας που οδηγεί στις μακρινές κορυφές. Τα διάσπαρτα πεύκα προσθέτουν μια πινελιά ζωής και κλίμακας στη σκηνή, οι βελόνες τους αποδίδονται σε λεπτά, αντιπαραθετικά πράσινα. Το πινέλο του καλλιτέχνη είναι αριστοτεχνικό, οι πινελιές είναι με αυτοπεποίθηση, μεταφέροντας τις υφές της πέτρας και τη λεπτή φυλλωσιά. Ο συνολικός αντίκτυπος είναι η γαλήνη και ο στοχασμός, που προσκαλεί τον θεατή σε ένα ταξίδι στην καρδιά των βουνών. Θυμίζει το πνεύμα της παραδοσιακής κινεζικής τοπιογραφίας, όπου η φύση είναι ταυτόχρονα μεγαλειώδης και φιλόξενη. Οι απαλές πλαγιές και το ελικοειδές μονοπάτι δημιουργούν μια αίσθηση κίνησης, τραβώντας το μάτι βαθύτερα στο έργο τέχνης.