Σε αυτό το συναρπαστικό κομμάτι, η μορφή μιας γυναίκας, καλυμμένη με ελαφριά ενδυμασία, έχει τοποθετηθεί σε ένα πυκνό τοπίο. Ο ζωγράφος χρησιμοποιεί απαλές πινελιές που δημιουργούν μια ονειρική ποιότητα υποδηλώνοντας τη ζεστασια μιας ηλιόλουστης ημέρας. Το μεγάλο καπέλο της προσθέτει κομψότητα, ενώ η ήπια κίνηση του φυλλώματος γύρω της προσδίδει ζωή στη σκηνή- μια συμφωνία πράσινου που τονίζεται από ζωντανά χρώματα. Η ροή των πινελιών αντηχεί σαν ψίθυρος, προσφέροντας στον θεατή μια αίσθηση ηρεμίας. Μπορώ σχεδόν να νιώσω τον απαλό αέρα να φυσάει και να ακούσω τον θρόισμα των φύλλων; Είναι μια πρόσκληση να σταματήσουμε και να απολαύσουμε την ομορφιά της φύσης.

Σε ολόκληρη τη σύνθεση, η αλληλεπίδραση μεταξύ φως και σκιά δημιουργεί βάθος. Τα απαλά παστέλ συγχωνεύονται τέλεια, προκαλώντας ένα αίσθημα νοσταλγίας που μας θυμίζει πιο απλές στιγμές που έχουμε περάσει έξω. Ιστορικά, αυτή την περίοδο, ο ιμπρεσιονισμός εξελισσόταν και οι καλλιτέχνες προσπαθούσαν να αποτυπώσουν φευγαλέες στιγμές ομορφιάς και συναισθήματος. Ο χαρακτηριστικός στυλ του Ρενουάρ είναι προφανής εδώ: η ικανότητά του να εκφράσει τη σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων και την εθνακοντική ποιότητα του φωτός μας μεταφέρει σε μια στιγμή ηρεμίας και περισυλλογής. Η συναισθηματική ηχώ αυτού του έργου μιλά όχι μόνο για τη γοητεία της φιγούρας, αλλά και για το ευρύτερο θέμα της αρμονίας μεταξύ ανθρωπότητας και φύσης.