Το έργο τέχνης καταγράφει ένα ήσυχο τοπίο που κυριαρχείται από μια πλούσια παλμα, των φύλλων της οποίας απλώνονται προς τα έξω σε μια ζωντανή έκθεση. Οι πλούσιες αποχρώσεις του πράσινου ενσαρκώνουν τη ζωτικότητα της φύσης. Στο προσκήνιο, ομάδες φύλλων παλμίας δημιουργούν στρώματα, προσκαλώντας τον θεατή να βυθιστεί βαθύτερα σε αυτό το όαση. Πίσω από το δέντρο, λεπτές ενδείξεις διαφορετικής φυτοκάλυψης σε ήπιες αποχρώσεις υποδηλώνουν έναν ποικίλο βιότοπο, ενώ ένας νυχτερινός ουρανός με ηλιόλουστα μπλε και μωβ υποδεικνύει την έναρξη του σούρουπου - μια οικεία στιγμή στη φύση που έχει αιχμαλωτιστεί όμορφα. Αυτή η αρμονία αντικατοπτρίζει την εκτίμηση για τα εξωτικά τοπία που επηρέασαν την τέχνη της Ευρώπης τον 19ο αιώνα, καλώντας στη σκέψη και βαθύτερη σύνδεση με τον φυσικό κόσμο.

Η παλμα προβάλλει σαν σύμβολο δύναμης και ηρεμίας, ο στέρεος κορμός της σταθεροποιεί τη σύνθεση ενώ τα λεπτά φύλλα της χορεύουν στον βραδινό αέρα. Η προσεκτική προσοχή του Ζερόμ στη λεπτομέρεια επισημαίνει την αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς, ενισχύοντας τη συναισθηματική βάθος της σκηνής. Υπάρχει μια σχεδόν λυρική ποιότητα στον τρόπο που απεικονίζει αυτά τα στοιχεία, προκαλώντας μια αίσθηση ειρήνης που αντηχεί στον θεατή. Αυτό το έργο δείχνει όχι μόνο την τεχνική ικανότητα του καλλιτέχνη, αλλά συμβαδίζει και με τη γοητεία του ρομαντικού κινήματος για τη φύση, μεταφέροντάς μας σε ένα ήρεμο περιβάλλον όπου σχεδόν μπορούμε να ακούσουμε την ψιλοβροχή των φύλλων και να νιώσουμε την καταπραϋντική ατμόσφαιρα του σούρουπου.