Αυτό το συναρπαστικό έργο τέχνης εκπέμπει μια αίσθηση ηρεμίας και στοχασμού, όμορφα πλαισιώνοντας μια γυναίκα ντυμένη με ρέοντα υφάσματα και διακοσμημένη με λεπτά λουλούδια στα μαλλιά της. Η πλούσια παλέτα χρωμάτων, με ζωντανά πράσινα και απαλά παστέλ, προσδίδει ζέστη στη σκηνή, προσκαλώντας το βλέμμα του θεατή να σταθεί στα περίπλοκα λεπτομέρειες της ενδυμασίας της και στις πολυτελείς πέρλες που περιβάλλουν το λαιμό της. Η έκφραση της—αν και εν μέρει κρυμμένη—υποδηλώνει βαθιά σκέψη, τα δάχτυλά της τοποθετημένα απαλά πάνω στις σελίδες ενός βιβλίου, σαν να διηγείται μια σιωπηλή ιστορία επαγρύπνησης και αυτοστοχασμού.

Η σύνθεση κατευθύνει απαλά το βλέμμα από τη στοχαστική στάση της προς τα διάφορα στοιχεία γύρω της; μια χρυσή λάμπα υποδηλώνει φωτισμό ενώ οι επικαλυπτόμενοι υφάσματα προσθέτουν επίπεδα υφής που υποδηλώνουν μια ηρεμία, σχεδόν ιερή. Οι απαλοί χειρισμοί του πινέλου δημιουργούν μια λαμπερή ποιότητα που λούζεται την φιγούρα της σε απαλό φως, ενισχύοντας την συναισθηματική αντήχηση της στιγμής. Η χρήση του chiaroscuro από τον Fragonard προσφέρει βάθος στα πτυχώσεις του υφάσματος και στις γραμμές του ώμου της—μαεστρικά ισορροπώντας την ομορφιά και την πνευματική αναζήτηση, ως αν να μεταφέρει έναν σιωπηλό διάλογο μεταξύ γνώσης και ενόρασης.