Από ένα μπαλκόνι, μια γυναίκα κοιτάζει μια ποιμενική σκηνή, ένα τοπίο που εκτείνεται προς τον ορίζοντα. Ακουμπά στο κιγκλίδωμα, η στάση της υποδηλώνει μια στιγμή σιωπηλής περισυλλογής. Η τεχνική του καλλιτέχνη είναι εντυπωσιακή, με τη γυναίκα να αποδίδεται με έντονη ακρίβεια. Το λευκό της πουκάμισο και η σκούρα φούστα της έρχονται σε αντίθεση με την πιο απαλή, πιο διάχυτη απόδοση του τοπίου πίσω της. Η σύνθεση είναι ισορροπημένη. η φιγούρα της γυναίκας αγκυροβολεί την αριστερή πλευρά του καμβά, ενώ η ανοιχτή θέα τραβά το μάτι στην απόσταση.

Σχεδόν μπορεί κανείς να νιώσει το απαλό αεράκι και να ακούσει το θρόισμα των φύλλων. Η χρωματική παλέτα είναι κυρίως γήινη, με πράσινα και καφέ χρώματα να κυριαρχούν στο τοπίο, διανθισμένη από την καθαρή ενδυμασία της γυναίκας και τις ζεστές ρίγες της τέντας. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι η γαλήνη, μια στιγμή που αιχμαλωτίζεται στον χρόνο, μια ανάπαυλα από τη φασαρία της σύγχρονης ζωής. Ο πίνακας αντικατοπτρίζει μια ιστορική στιγμή, μια εποχή που η αναψυχή και η εκτίμηση της φύσης κέρδιζαν σημασία.