Μια μοναχική φιγούρα ξεκουράζεται κοντά στην άκρη μιας καταπράσινης όχθης ποταμού, βυθισμένη σε ήσυχη περισυλλογή. Τα ψηλά, πυκνά δέντρα κυριαρχούν στον καμβά, με τις πυκνές κόρμες τους να είναι ζωγραφισμένες σε πλούσιες, υφασμάτινες αποχρώσεις του πράσινου που φαίνεται να κουνιούνται απαλά, υποδηλώνοντας ένα ελαφρύ αεράκι. Η φιγούρα, μικρή και σχεδόν συγχωνευμένη με το τοπίο, φορά ένα κόκκινο καπέλο που τραβάει το βλέμμα ανάμεσα στους απαλούς γήινους τόνους. Η παστοράλ αυτή σκηνή είναι λουσμένη σε απαλό, διαχυμένο φως κάτω από έναν ευρύ ουρανό, όπου ροζ σύννεφα διακοσμούν τον ήρεμο γαλάζιο, προκαλώντας μια ήρεμη, σχεδόν διαλογιστική ατμόσφαιρα.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί χαλαρές, ιμπρεσιονιστικές πινελιές που μεταφέρουν την αίσθηση κίνησης και ζωής μέσα στο φυσικό περιβάλλον, ενώ η σύνθεση ισορροπεί το πυκνό σύνολο δέντρων στα αριστερά με έναν ανοιχτό, αέρινο χώρο στα δεξιά, προσκαλώντας τον θεατή να κοιτάξει πέρα από το πλαίσιο. Η παλέτα των υποτονισμένων πράσινων, καφέ και μπλε, με την κόκκινη λεπτομέρεια, αρμονίζει την απλή ομορφιά της φύσης με την ανθρώπινη παρουσία. Το έργο αυτό εκπέμπει μια νοσταλγική, διαχρονική ποιότητα, αποτυπώνοντας τον λεπτό δεσμό ανάμεσα στους ανθρώπους και το αγροτικό τους περιβάλλον σε μια ήρεμη στιγμή ανάπαυλας.