Αυτό το έργο τέχνης αποτυπώνει τη έντονη στιγμή που ο Απόστολος Παύλος στέκεται μπροστά στον βασιλιά Αγκρίππα, την αδελφή του Βερενίκη και τον Ρωμαίο κυβερνήτη Φήστο, εξηγώντας με πάθος τις αρχές της πίστης. Η σκηνή είναι γεμάτη από μια αισθητή ένταση, με τη φιγούρα του Παύλου να κυριαρχεί στο προσκήνιο. Οι κινήσεις του είναι εκφραστικές· το χέρι του είναι υψωμένο με έμφαση, καλώντας την προσοχή και τον στοχασμό του κοινού. Ο Αγκρίππας φαίνεται σκεπτικός, με το μέτωπό του να φωτίζεται, ενώ κατανοεί τα λόγια του Παύλου. Τα ενδύματα του βασιλιά δημιουργούν έντονη αντίθεση με τις πιο απλές ρόδες του Παύλου, υποδηλώνοντας τη σύγκρουση ανάμεσα στην κοσμική εξουσία και την πνευματική πίστη.

Ο Σουρίκοφ χρησιμοποιεί μια πλούσια παλέτα χρωμάτων που περιλαμβάνει βαθιά κόκκινα, απαλούς γήινους τόνους και σκιές που όχι μόνο ενισχύουν το δράμα, αλλά δημιουργούν επίσης μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα που υποδηλώνει το βάρος της στιγμής. Τα πρόσωπα, φωτισμένα απαλά, αντικατοπτρίζουν ποικιλία συναισθημάτων· ο σκεπτικισμός, η περιέργεια και η έλξη κυριαρχούν στις εκφράσεις εκείνων στο παρασκήνιο, υποδηλώνοντας τις μικτές τους αντιδράσεις. Αυτό που εντυπωσιάζει τον θεατή είναι ο τρόπος που το φως παίζει πάνω στα πρόσωπα, ρίχνοντας σκιές που τονίζουν την ένταση ανάμεσα στην εκπροσωπούμενη εξουσία και την ειλικρίνεια του Παύλου. Αυτή η μαγευτική τομή μεταξύ του θεϊκού μηνύματος και του κοσμικού κόσμου καλεί τον θεατή να σκεφτεί όχι μόνο το ιστορικό πλαίσιο, αλλά και τις μακροχρόνιες επιδράσεις της πίστης και της πίστης σε προκλητικές περιστάσεις.