To dzieło uchwyca intensywny moment, gdy apostoł Paweł stoi przed królem Agryppą, jego siostrą Bereniką i rzymskim gubernatorem Festusem, pasjonująco tłumacząc dogmaty wiary. Scena jest przesiąknięta namacalnym napięciem, a figura Pawła dominuje w pierwszym planie. Jego gesty są ekspresyjne; jego ręka jest uniesiona w akcentowaniu, zapraszając uwagę i refleksję ze strony publiczności. Agryppa wydaje się zamyślony, jego brwi zmarszczone, gdy przyswaja słowa Pawła. Draperia jego królewskich szat wyraźnie kontrastuje z prostszym strojem Pawła, symbolizując zderzenie między ziemską władzą a duchowym przekonaniem.

Surikov używa bogatej palety kolorów składającej się z głębokich czerwieni, stonowanych tonów ziemi i cieni, co nie tylko podkreśla dramat, ale również tworzy specyficzną atmosferę, sugerującą ciężar chwili. Twarze, delikatnie oświetlone, odzwierciedlają różnorodne emocje — sceptycyzm, ciekawość i intrygę dominują w wyrazach osób w tle, sugerując ich mieszane reakcje. To, co uderza widza, to sposób, w jaki światło gra na postaciach, rzucając cienie, które podkreślają napięcie między przedstawioną władzą a szczerością Pawła. To urzekające przecięcie między boskim przesłaniem a świeckim światem zaprasza widza do refleksji nie tylko nad kontekstem historycznym, ale także nad długotrwałymi implikacjami wiary i przekonania w trudnych okolicznościach.