Σε αυτή τη ζωντανή ζωγραφιά, μια πλούσια ποικιλία τριαντάφυλλων εκρήγνυται από μια κομψή βάζο, εκπέμποντας μια αρωματική παρουσία που φαίνεται να πηδά από τον καμβά. Οι ενεργητικές πινελιές του Μονέ αποτυπώνουν τα ευαίσθητα πέταλα των τριαντάφυλλων, ποικίλλοντας από απαλό ροζ μέχρι βαθύ κόκκινο, με κάθε λουλούδι να φαίνεται να δονείται από ζωή. Γύρω από τα τριαντάφυλλα βρίσκεται μια σύννεφο από μικρά λευκά λουλούδια, πιθανόν γυψοφίλη, που προσθέτει ένα εφέ σύννεφου, ενισχύοντας τη συνολική απαλότητα της ανθοδέσμες. Το υφασμένο φόντο, ένα μείγμα απαλών τόνων, παρέχει μια τέλεια ρύθμιση, τονίζοντας την ανθοφορία ενώ παράλληλα εισάγει μια αίσθηση οικειότητας, λες και κοιτάζεις σε μια αγαπημένη γωνιά μιας ηλιόλουστης αίθουσας.

Η σύνθεση κατευθύνει το βλέμμα του θεατή σε έναν ήρεμο αλλά ζωντανό χώρο; η αλληλεπίδραση των χρωμάτων—ευαίσθητο πράσινο, νύξεις κίτρινου μέσα στο βάζο και το ανοιχτό ξύλο του δαπέδου—δημιουργεί μια αρμονική ισορροπία χαρακτηριστική του στυλ του Μονέ. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο συναισθηματικό βάρος σε αυτό το κομμάτι, καθώς τα λουλούδια συμβολίζουν την προσωρινή ομορφιά και τη ροή του χρόνου—κωδικοποιώντας τη φιλοσοφία του ιμπρεσσιονισμού. Ιστορικά, αυτό το έργο τοποθετείται σε μια περίοδο κατά την οποία ο Μονέ εμβάθυνε την εξερεύνησή του στη φύση, δείχνοντας έναν κυρίαρχο έλεγχο του χρώματος και του φωτός, που συνεχίζει να αντηχεί στην κοινότητα ακόμα και σήμερα.