Στον βραχίονα ενός σκοτεινού δωματίου, ένας υφαντής εργάζεται σκληρά στον αργαλειό του, περιτριγυρισμένος από τις υφές της τέχνης του. Η φιγούρα, ντυμένη με σκούρα ρούχα, κάθεται όρθια, απορροφημένη στην κυβιστική κίνηση της ύφανσης. Ο αργαλειός κυριαρχεί στη σύνθεση, δημιουργημένος με βαθιά και τολμηρά χρώματα που αποπνέουν δύναμη και χρηστικότητα; τα ζωντανά κόκκινα συνθήματα πάνω στο ύφασμα διαγράφουν αντίθεση με το αχνό φόντο, αυτό το ηλεκτρικό σταυροδρόμι των χρωμάτων φαίνεται να ψιθυρίζει ιστορίες για εργασία και τέχνη, προσδιορίζοντας την προσοχή του υφαντή μέσου της απάθειας του χώρου του.

Ο Βαν Γκογκ ισορροπεί άψογα το παιχνίδι του φως και της σκιάς παραθέτοντας τις ξύλινες κολώνες και την υφή του δαπέδου, δίνουν στην εικόνα μια άμεση αίσθηση της θέσης. Υπάρχει μια υποβόσκουσα θλίψη, αλλά και μια δόση αξιοπρέπειας στην στάση του υφαντή, σαν να υπονοείται ότι στην μονοτονία της εργασίας του κρύβεται μια ιδιαίτερη χάρη. Το έργο τέχνης δεν αντικατοπτρίζει μόνο τη γοητεία του καλλιτέχνη με την χειρωνακτική εργασία, αλλά και την μοναδική προσέγγισή του σε χρωματικούς αντιφάσεις; αντηχεί με θέματα αντοχής και αντανάκλασης, ανακαλώντας μια σύνδεση με τον θεατή που είναι βαθιά προσωπική. Είναι σαν να μπορούμε να νιώσουμε τη βουή του αργαλειού, να ακούσουμε τη λεπτή ξυλόγλυπτη, και να καταλάβουμε την υφή του υφάσματος που παράγεται, βυθίζοντάς μας στον κόσμο του υφαντή όπου η τέχνη και η ύπαρξη υφαίνονται.