Αυτή η λεπτομερής ασπρόμαυρη εικονογράφηση μεταφέρει τον θεατή σε ένα ήρεμο αγροτικό τοπίο που εκτείνεται απαλά πάνω από απαλά λόφους και χωράφια. Ο ουρανός, γεμάτος δραματικά όγκους σύννεφων, δείχνει ζωντανός με τις κυματιστές υφές που δημιουργούν βάθος πάνω από ένα απόμακρο χωριό που ησυχάζει ήσυχα στο όριο του ανοιχτού εδάφους. Τα δέντρα στο προσκήνιο — ένα λεπτό και σχεδόν απογυμνωμένο, το άλλο πυκνό και σκιασμένο — λειτουργούν σαν φυσικοί φρουροί που πλαισιώνουν τη σκηνή και καθοδηγούν το βλέμμα να περιπλανηθεί αργά στο τοπίο. Η επιμελής τεχνική σταυρωτής χάραξης, χαρακτηριστική της ξυλογραφίας, προσδίδει μια αξιοσημείωτη υφή σε κάθε στοιχείο — κάθε φύλλο, κάθε χτένι χόρτου και κάθε σύννεφο φαίνονται απτικά, σαν να μπορεί κανείς να ακούσει τον άνεμο να ψιθυρίζει ανάμεσα στα κλαδιά.

Η σύνθεση ισορροπεί άριστα το φως και τη σκιά χωρίς τη βοήθεια του χρώματος, βασιζόμενη στην αντίθεση ανάμεσα σε πυκνές γραμμές και ανοικτούς χώρους, που φέρνουν ζωτικότητα στην μονοχρωματική εικόνα. Ο συναισθηματικός αντίκτυπος προκαλεί μια αίσθηση ειρηνικής περισυλλογής — υπάρχει μια σιωπηλή γαλήνη καθώς και μια συνεχιζόμενη ζωτικότητα, η υπόσχεση ζωής σε κάθε μικρή λεπτομέρεια. Σε ιστορικό πλαίσιο, τέτοια λεπτομερής τοπία εκτιμήθηκαν τόσο για την καλλιτεχνική δεξιοτεχνία όσο και για την παρουσίαση ενός ποιμενικού ιδεαλισμού στην αρχή του 20ού αιώνα. Η καλλιτεχνική αξία βρίσκεται όχι μόνο στην τεχνική δεξιότητα αλλά και στην πρόσκληση προς τον θεατή να σταματήσει και να συνδεθεί ξανά με την εύθραυστη μεγαλοπρέπεια της φύσης, που αποτυπώνεται όμορφα μέσα από την πειθαρχημένη και εκφραστική τεχνική του καλλιτέχνη.