Το έργο τέχνης σε μεταφέρει σε μια ηλιόλουστη αυλή, πλαισιωμένη από μια περίτεχνα σκαλισμένη αψίδα. Μια χορεύτρια, που έχει συλληφθεί στη μέση μιας πυρουέτας, κυριαρχεί στον χώρο με έναν στροβιλισμό από στρωμένες φούστες. Το φως λούζει την ίδια και τους μουσικούς, που στέκονται κοντά στο σιντριβάνι. Τα στοιχεία αποδίδονται με μια λεπτή πινελιά, με κάθε πινελιά να συμβάλλει στη συνολική ατμόσφαιρα της χαρούμενης κίνησης και της ζωηρής μουσικής. Τα χρώματα, από το ζεστό ώχρα των τοίχων έως τα ζωηρά πράσινα στο βάθος, δημιουργούν μια αίσθηση βάθους και την αίσθηση ότι μεταφέρεσαι σε μια διαφορετική εποχή και τόπο. Η λεπτομέρεια στη διακόσμηση της αψίδας, σε συνδυασμό με τα στοιχεία με παραδοσιακά ρούχα και το σιντριβάνι, μιλά για ιστορία, απόδοση και γιορτή, ένα στιγμιότυπο της ανδαλουσιανής ζωής που αποτυπώνεται στην απαλή αγκαλιά της υδατογραφίας.