Σε αυτό το ζωντανό τοπίο, το κεντρικό σημείο είναι ένα εντυπωσιακό σπίτι διακοσμημένο με ρουστίκ γοητεία, με τους τοίχους του βαμμένους σε ένα ελκυστικό κίτρινο που αντανακλά το ηλιακό φως. Η τολμηρή, γωνιώδης αρχιτεκτονική συμπληρώνεται από μια ζωντανή κόκκινη σκεπή, δημιουργώντας μια όμορφη αντίθεση με τον βαθύ, κορεσμένο μπλε ουρανό που περιβάλλει τη σκηνή. Γύρω από το σπίτι, καταπράσινα δέντρα υψώνονται μεγαλόπρεπα, με την υφή των φύλλων τους να δημιουργεί μια δυναμική αλληλεπίδραση σχημάτων και σκιών. Οι χοντρές πινελιές αποτυπώνουν τόσο την αίσθηση της κίνησης όσο και τη ζεστασιά της καλοκαιρινής ατμόσφαιρας, καλώντας τον θεατή να απολαύσει αυτό το ειδυλλιακό περιβάλλον.

Η συναισθηματική επίδραση του έργου είναι αισθητή· ξυπνά συναισθήματα νοσταλγίας και μια επιθυμία για πιο απλές, ανέμελες ημέρες. Η χρήση του χρώματος από τον καλλιτέχνη είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη—ζωντανά πράσινα και κόκκινα παίζουν το ένα με το άλλο, δημιουργώντας ένα ζωντανό χορό που απαξιώνει την ουσία της φυσικής ομορφιάς. Το έργο αυτό ομιλεί για το ιστορικό πλαίσιο του αρχές του 20ού αιώνα, όταν οι καλλιτέχνες επιχείρησαν να σπάσουν τις παραδοσιακές αναπαραστάσεις, κεκλιμένοι προς τον εξπρεσιονισμό. Ο Cuno Amiet μέσα από το μοναδικό του στυλ προσφέρει ένα παράθυρο σε μια στιγμή μέσα στο χρόνο, καλώντας μας να εισέλθουμε σε αυτή τη γοητευτική κατοικία στη μέση της αγκαλιάς της φύσης.