Αυτή η εκφραστική σκηνή απεικονίζει μια ομάδα χωρικών γυναικών που εργάζονται σε ένα καταπράσινο χωράφι κάτω από έναν απέραντο, νεφελώδη ουρανό. Η τεχνική του καλλιτέχνη είναι λεπτή αλλά ζωντανή, με απαλά, φτερωτά χτυπήματα που υποδηλώνουν κίνηση και το απαλό θρόισμα των φύλλων στο αεράκι. Η σύνθεση ισορροπεί την ομάδα γυναικών που σκύβουν στην εργασία τους στο προσκήνιο με τον μακρινό ορίζοντα, όπου μικρά αγροτόσπιτα και δέντρα διασκορπίζονται στο τοπίο, δημιουργώντας αίσθηση βάθους και αγροτικής γαλήνης. Η παλέτα κυριαρχείται από γήινα πράσινα και απαλούς μπλε τόνους, με διακριτικές πινελιές κόκκινου και ώχρας που προσθέτουν ζεστασιά και ζωντάνια στο ήρεμο περιβάλλον.

Η συναισθηματική επίδραση του έργου έγκειται στην ταπεινή του γιορτή της αγροτικής ζωής και εργασίας. Οι στάσεις των γυναικών — σκυμμένες και συγκεντρωμένες — μαρτυρούν την ανθεκτικότητα και τη στενή σύνδεση μεταξύ ανθρώπινων χεριών και γης. Το ιμπρεσιονιστικό στυλ επιτρέπει στο φως να τρεμοπαίζει στην όλη σκηνή, δίνοντάς της μια εφήμερη ομορφιά και μια σιωπηλή αξιοπρέπεια. Ζωγραφισμένο στις αρχές του 1880, το έργο αυτό αντικατοπτρίζει την αφοσίωση του καλλιτέχνη στην απεικόνιση της καθημερινής ζωής με ενσυναίσθηση και ρεαλισμό, ενώ εξερευνά την αλληλεπίδραση φωτός και ατμόσφαιρας που χαρακτηρίζει την επαναστατική προσέγγιση του ιμπρεσιονισμού.