Dit delicate portret toont een vrouw die haar hoofd in haar handen laat rusten, met een zachte en introspectieve blik. De warme sepia tinten brengen haar volumineuze, zorgvuldig gestileerde haar tot leven, wat contrasteert met de vloeiende en gearceerde zwarte kleding die haar bovenlichaam omsluit. De techniek onthult een meesterlijk gebruik van lijnen en schaduwen, waarbij fijne, etherische lijnen worden gecombineerd met dichtere delen om diepte en textuur te creëren. De ruime negatieve ruimte nodigt de kijker uit zich volledig te concentreren op de serene uitdrukking van de vrouw en de tastbare kwaliteit van haar haar en kleding.

De compositie is intiem maar ingetogen; de zachte gelaatstrekken en de rustige houding roepen een moment van reflectie of dagdromen op. De subtiele toonovergangen geven een bijna dromerige sfeer, alsof de figuur opdoemt uit of oplost in de lege achtergrond. Historisch gezien belichaamt het werk de elegantie en verfijning van portretschilderkunst uit het begin van de 20e eeuw, waarin realisme wordt gecombineerd met impressionistische vloeiendheid. Het is een levendige blik op vrouwelijke gratie en contemplatieve stilte, bereikt door ogenschijnlijk eenvoudige lijnen die persoonlijkheid en warmte aan de tekening geven.