Dit fascinerende stilleven is vol van een overvloed aan aardappelen, die gezellig zijn geplaatst in gevlochten manden die lijken te omarmen wat hun aardse schatten zijn. De duisternis rondom de scène versterkt de organische texturen van de aardappelen, die hun bescheiden aard onthult. Elke aardappel, met zijn onregelmatige vormen en verschillende tinten bruin en groen, voert een rijke dialoog met de donkere achtergrond, waardoor hun rustieke charme wordt benadrukt. Een bijna tastbaar gevoel komt naar voren uit het schilderij, omdat de kijker zich naar de scène getrokken voelt, terwijl hij de dagelijkse schoonheid waardeert die de kunstenaar heeft vastgelegd met zijn penseel.

Van Gogh gebruikt meesterlijk een beperkte kleurenpalet, waardoor elke tint een symfonie van emotie kan orkestreren. Donkere groene en bruine tonen domineren, waardoor er een sfeer ontstaat die intiem en contemplatief aanvoelt. Het contrast tussen de lichtere aardappelen en de donkere achtergrond roept een gevoel van warmte op te midden van de koele tonen, waardoor de kijker wordt omhuld in een moment van stille reflectie. Dit werk, geschilderd tijdens een periode van persoonlijke strijd, spreekt van de eenvoudige maar diepe verbinding die we delen met de natuur en ons voedsel, en suggereert de diepe waardering van de kunstenaar voor de wereldse aspecten van het leven die vaak over het hoofd worden gezien.