Het schilderij vangt een moment van stille contemplatie; een zittende boerin is de enige focus, haar houding geeft een gevoel van introspectie weer. De kunstenaar gebruikt een losse, getextureerde penseelstreek, kenmerkend voor de impressionistische beweging, waardoor de indruk ontstaat van licht dat danst over de figuur en de omgeving. De vrouw is gekleed in eenvoudige kleding, haar hoofd is bedekt met een patroon sjaal in rood en wit, waarvan de kleur sterk contrasteert met de koele tinten van haar jurk en de weelderige groene achtergrond.

De compositie is eenvoudig maar effectief, met de vrouw iets buiten het midden geplaatst, waardoor de blik van de toeschouwer wordt getrokken naar haar neergeslagen blik en haar gevouwen handen. Het bekwame gebruik van kleur en licht door de kunstenaar brengt de scène tot leven, waardoor een gevoel van intimiteit en empathie wordt opgeroepen. Het algehele effect is een stille waardigheid en een diepe verbinding met de alledaagse wereld, die ons herinnert aan de schoonheid die te vinden is in het gewone, het eenvoudige en het menselijke.