In dit fascinerende stilleven barsten levendige oleanderbloemen op in een krachtige samenstelling. De signeerstijl van de kunstenaar in het post-impressionisme is duidelijk zichtbaar door dikke, expressieve penseelstreken, die de bloemen leven lijken te geven en een verbinding tussen de natuur en de kijker creëren. De bloemen zijn geschilderd in delicate tinten van roze, wit en warme crème, in contrast met de weelderige groene bladeren; elke penseelstreek onthult Van Goghs emotionele benadering van zijn onderwerp—een reflectie van de schoonheid en de wildheid van de natuur. De achtergrond straalt een gedurfde, bijna verblindende gele kleur uit, die een levendige energie creëert die de samenstelling verheft en een emotionele reactie uitlokt; het kleurenpalet is een visuele feest, dat niet alleen op een stilleven wijst, maar ook op een viering van het leven zelf.

Een visueel opvallend element in de scène is het eenvoudige boek dat op de tafel ligt, de gele kaft contrasteert met de zachte tinten van de bloemen. Dit contrast biedt een hint van verhalende inhoud—een uitnodiging voor de kijker om de relatie tussen kunst, literatuur en de vergankelijke schoonheid van de natuur te verkennen. Van Goghs gedurfde kleurkeuzes en energieke penseelvoering wekken gevoelens van vreugde en verlangen op, alsof ze ons herinneren aan de vluchtige schoonheid van het leven. Gemaakt in een periode vol persoonlijke en artistieke tumult, vatten dit werk Van Goghs transformerend gebruik van kleur en vorm samen, en creëren een sterke emotionele impact—die nog steeds diep weerklinkt bij hen die zich ermee bezighouden.