In dit prachtige werk ontvouwt de scene zich levendig, terwijl een spoorbrug de compositie domineert, sierlijk gebogen over de glanzende rivier. Onder de brug staan enkele figuren op de zandige oever, kennelijk verwikkeld in een gesprek of misschien de aanblik bewonderend. Het zachte ritme van hun aanwezigheid contrasteert prachtig met de drukte boven hen — een indrukwekkende trein rijdt over de brug en blaast rookpluimen de lucht in, die stijgen naar de uitgestrekte blauwe lucht. De wolken, getint in zachte pastelkleuren, lijken te dansen als een antwoord op de rustige maar dynamische essentie van het landschap.

De kleuren barsten los in een betoverend palet van blauwen en groenen, naadloos vermengd om de frisheid van een zonnige dag op te roepen. Monet's penseeltechniek is zowel vloeiend als nauwkeurig, en legt de beweging van het wateroppervlak en de scherpe contouren van de zeilboten die vredig langs de rivier glijden vast. De compositie, met zijn gelaagde elementen, trekt de blik van de kijker van de figuren op de voorgrond naar de elegante architectuur van de brug, en vervolgens naar de uitgestrekte lucht. Hier kan men bijna het zachte gekabbel van het water tegen de oever horen, de warmte van de zon voelen en een moment ervaren dat in de tijd bevroren is, wat een ontroerende herinnering biedt aan de schoonheid van de natuur die met de moderniteit is verweven.