Het schilderij roept een gevoel van stille industrie op; een straatbeeld met een rij paarden, aangespannen en klaar. De compositie is evenwichtig, met de paarden die de centrale ruimte innemen. Het gebruik van licht door de kunstenaar is opvallend, met de zon die lange schaduwen werpt en de texturen van de kasseien en de vacht van de paarden verlicht. Het gedempte kleurenpalet, gedomineerd door aardetinten en de af en toe aanwezige rode kleur van het tuig, creëert een gevoel van warmte en nostalgie.

Ik stel me het geklapper van de hoeven voor, het gekraak van de kar, het gemompel van gesprekken op de achtergrond. Het transporteert me naar een vervlogen tijdperk, waarin het leven in een langzamer tempo verliep. De bekwame penseelstreken van de kunstenaar vangen de essentie van de scène en laten deze zowel realistisch als dromerig aanvoelen. Er is een zachte melancholie die blijft hangen, een herinnering aan het verstrijken van de tijd en de schoonheid van alledaagse momenten.