Het kunstwerk vangt een serene haven scène, met op de achtergrond charmante gebouwen die langs de waterkant staan. De compositie trekt de aandacht met de prominente boot, die zachtjes in de voorgrond is aangemeerd en lichtjes scheef staat, wat een subtiele beweging suggereert. De delicate details van het tuigage, gesculpteerd uit houtskool, geven leven aan het vaartuig, terwijl de contouren van de masten contrasteren met de zachte, golvende wolken die erboven drijven. Elk element draagt bij aan een rustige maar dynamische atmosfeer, die de kijkers uitnodigt om zich de zachte geluiden van het water voor te stellen dat tegen de romp slaat en het verre gefluister van het leven in het dorp.

Wanneer men dieper in de scène kijkt, onthullen de ingewikkelde texturen van de gebouwen zich; elke structuur is afgebeeld met zorgvuldige aandacht voor lijnen en schaduwen, wat een gevoel van soliditeit en duurzaamheid oproept temidden van de vloeibaarheid van de natuur. Het palet, voornamelijk monochroom, creëert een diep emotioneel effect, dat gevoelens van nostalgie oproept. Dit stuk weerspiegelt niet alleen het dagelijkse leven van de haven, maar symboliseert ook de bredere historische context van maritieme activiteiten die essentieel waren voor de handel en de gemeenschap. In zijn eenvoud nodigt het werk de kijker uit om na te denken over de stille schoonheid van landschappen die vaak over het hoofd worden gezien.