In dit meeslepende kunstwerk wordt een gedurfde rotsachtige uitsteeksel verlicht door een zachte lucht in heldere blauwen en pasteltinten; de energie komt voort uit de dynamische penseelstreken die Vincent van Gogh gebruikt. De rotsen op de voorgrond zijn stevig aanwezig, hun ruwe textuur wordt uitgedrukt door gedurfde stroken van wit, grijs en subtiele groene accenten. Ze lijken de kijker uit te nodigen dichterbij te komen, alsof ze uitgenodigd worden om hun complexe vormen te verkennen. Een robuuste eik staat op de top van de heuvel, zijn gedraaide takken strekken zich uit als een artistiek gebaar dat de aarde met de lucht verbindt. Van Gogh contrasteert meesterlijk de zware, gestructureerde rotsen met het lichte, luchtige loof dat in de wind danst. De scène lijkt te pulsaren van leven, zowel wild als sereen; de schoonheid is levendig, maar voelt dringend en verankerd aan.